Van de lange wandeltocht op 11 december 2016 is door Jaap Nieuwkoop een mooi verslag gemaakt dat we jullie niet willen onthouden.
Vroeg uit de veren, want ik moet naast José, Jos in Gilze op gaan halen. Het weer is prima, de temperatuur is ongeveer 8°C en het is droog. Met behulp van mijn navigatiesysteem lukt het aardig om in de buurt van ons trefpunt te komen, maar plotseling staat er wel een paal midden op de aangegeven route, en iets verderop is er een wegversmalling. Terug, en dan maar een andere weg proberen. Dat lukt, en we zijn nog op tijd ook. We vertrekken met z’n veertienen vanaf het parkeerterrein van golfclub “De Turfvaert” bij Rijsbergen. Het tempo zit er gelijk goed in.
Onze gids, Peter, een wandelende encyclopedie, geeft ons steeds uitleg over de flora en de geschiedenis van het mooie natuurgebied. Het landgoed heeft een zeer afwisselend landschap. Het noordwestelijke gedeelte bestaat grotendeels uit bos. Het zuidoostelijke gedeelte wordt doorsneden door twee waterlopen; de Turfvaart en de Bijloop. De turfvaart is een soort kreek waarin destijds met turf geladen trekschuiten vanuit het wingebied in België naar Breda zijn vervoerd.
De naam “De vloeiweide” is ontstaan omdat het water van de Bijloop vroeger is gebruikt om de beemden te bevloeien. Zo zijn deze kleinschalige landbouwgronden voedselrijker geworden. Later zijn de oevers van deze beek beplant met elzen. Het kleinschalige beekdallandschap, de structuurrijke lanen en de houtsingels langs de Bijloop en Turfvaart bieden broedgelegenheid aan tal van vogelsoorten.
In het bos aangekomen worden we geconfronteerd met de verschrikkingen van de oorlog. Wij krijgen een uitgebreide uitleg van het gebeurde. In het kort komt het erop neer dat de Duitsers en hun Nederlandse trawanten op 4 oktober 1944 het huis van boswachter Neefs overvallen. In dit huis bevindt zich een radiopost van het verzet. Die geven vanuit die plek berichten door aan de geallieerden die zich nog in België ophouden. De verzetsstrijders openen direct het vuur, maar de talrijkere en beter bewapende Duitsers schakelen hun tegenstanders uit. Zij gooien handgranaten naar binnen waarbij moeder Neefs, twee van haar kinderen en een familielid worden gedood. Vijf verzetsstrijders worden ter plekke gedood. Ook de aanvallers hebben drie doden te betreuren. De boswachter zelf ontsnapt. Zijn vijf kinderen worden uiteindelijk na het arriveren van Nederlandse politieagenten uit de kelder van het brandende huis gered. Zowel vader als deze kinderen overleven de oorlog. De militairen zijn intussen met negen gevangenen naar Breda vertrokken. Van de gevangengenomen verzetsstrijders worden 8 personen de volgende dag in het mastbos gefusilleerd. Ter herinnering aan deze tragedie is op de fundamenten van de oude boswachterswoning een monument opgericht.
Nog onder de indruk van dit verhaal wordt de tocht door een afwisselend en rustig gebied voortgezet. Na ongeveer twaalf kilometer gelopen te hebben, zijn we weer op de parkeerplaats terug. En daarna nog even napraten in de kantine, zoals altijd met een bakkie en wat lekkers erbij. Omdat ik momenteel een streng dieet volg, heb ik natuurlijk geen slagroom op mijn stuk appeltaart genomen. Al met al kunnen we zeggen, dat we een gezellige, afwisselende wandeling hebben gemaakt, waarbij we ook nog wat opgestoken hebben. Op naar de volgende tocht in 2017.
Jaap Nieuwkoop